Τα κουρμπάνια ή ζωοθυσίες είναι έθιμο πανάρχαιο και αρκετά διαδεδομένο σε όλη τη Β.Ελλάδα. Στη Στρύμη Ν.Ροδόπης τελείται ανήμερα της γιορτής του Αγίου με πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου γυναικών. Το ζώο, συνήθως μοσχάρι, ευλογείται από τον παπά, μαγειρεύεται σε μεγάλα καζάνια και προσφέρεται στους παρευρισκόμενους για το καλό και προς τιμήν του Αγίου. Ακολουθεί γλεντι και οινοποσία. Στη Δαδιά και στο Διδυμότειχο Ν.Έβρου οι πιστοί παλιότερα έφερναν στην εκκλησία τα ζώα, που θα έσφαζαν με ειδικό τελετουργικό, ως τάμα στον Άγιο.