ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Phellinus igniarius

Ταξινόμηση: BASIDIOMYCOTINA - HOMOBASIDIOMYCETES - HYMENOCHAETALES - HYMENOCHAETACEAE

Ετυμολογία: Phellinus: πιθ. από το ελλ. φελλός + το λατ. ignis = φωτιά, επειδή ο μύκητας αυτός ανήκει στην ομάδα της ίσκας, που τη χρησιμοποιούσαν παλιότερα για τη διατήρηση φωτιάς.

Συνώνυμα: Ochroporous igniarius (από το ελλ. ωχρόπορος, δηλ. που έχει ωχρούς πόρους),
                      Fomes igniarius (λατ. fomes = έναυσμα, προσάναμμα)

Phellinus igniarius - Φωτογραφία: Άγγελος Παπαδημητρίου

Καρπόσωμα αρχικά βωλοειδές εξόγκωμα (φωτ.), αργότερα σε επάλληλα στρώματα που συχνά του δίνουν σχήμα οπλής ίππου (φωτ.), σκληρό και ξυλώδες, ολοετές. Φτάνει σε πλάτος τα 20 εκ., με πάχος 2-12 εκ. (κάποτε και περισσότερο). Επιφάνεια καφέ, με λεπτά τριχίδια ή βελούδινη στα νεαρά άτομα ή στην επιφάνεια του νεότερου, κατώτερου, αναπτυσσόμενου στρώματος (φωτ.), γίνεται στη συνέχεια φαιόλευκη (φωτ.) και κατόπιν σκουρότερη καφέ έως σχεδόν μαύρη μέχρι τα επάνω παλαιότερα στρώματα (φωτ.), κάποτε με εναλλασσόμενες ανοιχτότερες και σκουρότερες περιμετρικές ζώνες. Συνήθως επιπαγές (με κρούστα) και αυλακωτό, συχνά με ρωγμές στα γηραιότερα άτομα (φωτ. 1, 2).

Κάτω (πορώδης) επιφάνεια φαιά - καφέ έως καφέ (φωτ.). Πόροι μικροσκοπικοί, 4-5 ανά χλστ. (φωτ.). Σωληνίδια σε επάλληλα στρώματα - κάθε νέα περίοδο καρποφορίας προστίθεται ένα νέο στρώμα σωληνιδίων - μήκους 2-5 εκ., τα οποία δεν είναι πάντοτε διακριτά μεταξύ τους. Πάντως, τα παλαιότερα (ανώτερα και καλυμμένα από το νεότερο στρώμα σωληνιδίων) στρώματα είναι σκουρότερα από το τελευταίο (νεότερο και αναπτυσσόμενο) στρώμα (φωτ.). Πολλά από τα σωληνίδια είναι γεμάτα με λευκό μυκήλιο, το οποίο εμφανίζεται σε εγκάρσια τομή ως λευκές γραμμές (φωτ. 1, 2), ή ως λευκά στίγματα στην αποκαλυμμένη επιφάνεια του παλαιότερου, ανώτερου στρώματος (φωτ. 1, 2).

Σάρκα φαιά - καφέ έως σκωριόχρωμη, σκληρή και ξυλώδης (φωτ.).

Οσμή μανιταριού. Γεύση ξινή ή πικρή.

Βιότοπος: σε κορμούς (συνήθως ζώντων) σκληρόξυλων δέντρων, όπως ιτιάς (Salix), σκλήθρας (Alnus), κ.λ.π. (Όλα τα εικονιζόμενα εδώ δείγματα βρέθηκαν σε κορμούς ιτιάς, στις όχθες του ποταμού Νέστου, στην περιοχή Τοξοτών Ξάνθης)

Εμφάνιση: όλο το έτος, αλλά καρποφορεί άνοιξη και φθινόπωρο.

Εδωδιμότητα: Μη εδώδιμος

Περισσότερες φωτογραφίες: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8