Error creating feed file, please make folder cache/ writable (permissions 777)


english greek
Αρχική arrow Digitech III-2

Παραδείγματα - Case Studies

Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές ερευνητικές προσπάθειες τρισδιάστατης αποτύπωσης του πολιτιστικού μας αποθέματος. Κάποιες από αυτές είχαν διάρκεια που φτάνει έως και μερικά χρόνια. Κύρια αιτία, ήταν οι χρονοβόρες διαδικασίες αποτύπωσης και επεξεργασίας. Επιπρόσθετα, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η απαιτούμενη υπολογιστική ισχύς για τη διαχείριση του μεγάλου όγκου πληροφορίας. Στις παραγράφους που ακολουθούν γίνεται αναφορά σε κάποια σημαντικά έργα με στόχο να δοθεί στον αναγνώστη μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα από το χώρο της τεκμηρίωσης του πολιτιστικού θησαυρού. Τα έργα αυτά λειτουργούν ταυτόχρονα ως παραδείγματα (case studies) αλλά και βάσεις για τους τρόπους διεξαγωγής μελλοντικών έργων.

 

 

Case Study 1: Digital Michelangelo – 3D scanning of large statues (1998-2000)

 

Ένα από τα σημαντικότερα έργα αποτύπωσης είναι το Digital Michelangelo – 3D Scanning of Large statues (1998-2000) [10]. H οργάνωση του έργου έγινε με το διαχωρισμό των εργασιών στις εξής τρεις βασικές κατηγορίες:

  • Σχεδίαση του σαρωτή
  • Σάρωση του αγάλματος
  • Επεξεργασία των δεδομένων

Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να τονιστεί είναι η προσέγγιση της ερευνητικής ομάδας, που προτίμησε να σχεδιάσει το δικό της σαρωτή με βασικό κριτήριο τις ανάγκες του συγκεκριμένου έργου. Φυσικά, κάτι τέτοιο σχετίζεται με τον προϋπολογισμό του έργου και το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό. Ο σαρωτής κατασκευάστηκε από την εταιρία Cyberware βάση των απαιτήσεων της ερευνητικής ομάδας. Σχεδιάστηκε ώστε να συλλέγει πληροφορία σε υψηλή ανάλυση για να μπορεί να αποτυπώσει τα σημάδια που άφησε η σμίλη του Michelangelo, όπως στην παρακάτω εικόνα.

 

Εικόνα 71

 

Εικόνα 71. St. Matthew – Το σημάδι που αφήνει η σμίλη εμφανίζεται στο τρισδιάστατο μοντέλο.

 

Η κατασκευή του σαρωτή επέτρεπε την ψηφιοποίηση επιφανειών οποιασδήποτε κλίσης, ενώ μπορούσε να κινηθεί με ευκολία προς κάθετες και οριζόντιες διευθύνσεις. Στα μειονεκτήματα του συστήματος συγκαταλέγονται η δυσκολία μετακίνησης λόγω βάρους και η χρονοβόρα διαδικασία εγκατάστασης. Για την αποτύπωση της υφής χρησιμοποίησαν ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Μετά από διαδικασίες επεξεργασίας και βαθμονόμησης χαρτογραφήθηκαν τμήματα από 7,000 εικόνες πάνω στην τρισδιάστατη γεωμετρία. Καθώς πολλά σημεία ήταν κοινά ανάμεσα στις φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκε η κλασική τεχνική της ανάμιξης χρωμάτων. Ο όγκος γεωμετρικής πληροφορίας του Δαβίδ αγγίζει τα δύο δισεκατομμύρια σημεία και η μέθοδος συμπίεσης που εφαρμόσθηκε είναι ο απλός αλγόριθμος run length encoding. Για την οπτική αναπαράσταση του μεγάλου όγκου πληροφορίας χρησιμοποίησαν μια προοδευτική μέθοδο φωτοσκίασης σημείων. Στην πραγματικότητα πολλές λύσεις αποτέλεσαν πρακτική εφαρμογή προηγούμενων ερευνητικών ιδεών στο χώρο των τρισδιάστατων γραφικών. Με το πέρας του έργου, μια πληθώρα από θέματα τέθηκαν προς συζήτηση και για περαιτέρω έρευνα. Τα πιο σημαντικά είναι τα εξής:

  • Η κατασκευή σαρωτών που θα μπορούν να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν εύκολα
  • Θεωρήθηκε ότι όλες οι επιφάνειες των αγαλμάτων έχουν χαρακτηριστικά συμβατά με το νόμο συνημίτονου Lambert (matte). Τέτοιες επιφάνειες είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν (στην πράξη) και θα πρέπει να γίνουν μελέτες για διάχυση των ακτίνων λέιζερ στα υποστρώματα του μαρμάρου
  • Τα κενά που εμφανίζουν τα δεδομένα εξαιτίας των γεωμετρικών και τοπολογικών συνθέσεων θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με την ανάπτυξη νέων αλγορίθμων μετασχηματισμού των νεφών σημείων σε τριγωνικά πλέγματα
  • Το μέγεθος του τρισδιάστατου μοντέλου θίγει θέματα αποθήκευσης δεδομένων και τεχνικές για μακροχρόνια αρχειοθέτηση.

Εκτός από τον ειδικά κατασκευασμένο σαρωτή από την Cyberware, στο συγκεκριμένο έργο χρησιμοποιήθηκαν αλλά δύο διαφορετικά συστήματα σαρωτών για να καλύψουν τις απαιτήσεις των αντικειμένων που ψηφιοποιήθηκαν. Για τα δύσκολα σημεία εφαρμόσθηκε ένα χειροκίνητο σύστημα με ρομποτικό βραχίονα της Faro και για τα αρχιτεκτονικά τμήματα γύρω από τα αγάλματα ένα σύστημα της σειράς Cyrax από την Leica. Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει κάποια γενικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την αποτύπωση του αγάλματος του Δαβίδ [10], ενώ στην Εικόνα 72 εικονίζεται το ψηφιακό μοντέλο του.

 

Εικόνα 72. David - Michelangelo

 

Εικόνα 72. David - Michelangelo

 

Άλλο ένα έργο του Michelangelo το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας και ψηφιοποίησης είναι η Florentine Pieta (Εικόνα 73). Το άγαλμα ενδείκνυται για ψηφιοποίηση και εικονική μελέτη, καθώς περιέχει ημιτελή και κατεστραμμένα σημεία καθώς και μερικώς αποκατεστημένα τμήματα. Ανάδοχος του έργου ήταν η IBM η οποία δηλώνει πως το συγκεκριμένο έργο αποτελεί την πιο εκτεταμένη έρευνα που έχει γίνει σε συγκεκριμένο έργο τέχνης και έχει αποφέρει ταυτόχρονα θετικά αποτελέσματα και για τους ιστορικούς και τους τεχνολόγους. Ο συγκεκριμένος όγκος δεδομένων φέρνει στα όριά τους τις παρούσες μεθόδους οπτικής αναπαράστασης, δίνοντας έτσι το έναυσμα για ανάπτυξη αλγορίθμων που θα οδηγήσουν, στο μέλλον, σε καλύτερες οπτικές αποδόσεις [105]. Η μέθοδος που εφαρμόσθηκε είναι η Σχήμα-Από-Δομημένο-Φως. Το άγαλμα ψηφιοποιήθηκε τμηματικά. Πραγματοποιήθηκαν, συνολικά, 800 τμηματικές σαρώσεις σε αποστάσεις από 750 χιλιοστά έως του ενός μέτρου. Κάθε τμηματική σάρωση περιέχει από 10.000 έως 20.000 σημεία και βαθμονομημένη πληροφορία υφής με βάθος χρώματος 24 bit. Το ύψος του αγάλματος είναι 2,5 μέτρα ενώ το βάρος του αγγίζει τους 10 τόνους. Ο τελικός, συνολικός, όγκος των δεδομένων αγγίζει τα 10 GΒ. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα ψηφιοποίησης ήταν αρκετές. Η πρόσβαση στο χώρου του μουσείου όπου φυλάσσεται το γλυπτό επιτρεπόταν νυχτερινές ώρες και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Η ομάδα δεν έπρεπε να αφήνει πίσω της το παραμικρό ίχνος που θα πρόδιδε ότι γίνονται εργασίες μέσα στο χώρο του μουσείου της Φλωρεντίας. Οι δύσκολες συνθήκες εργασίας επηρέασαν την ποιότητα του τρισδιάστατου μοντέλου που παρουσίαζε γεωμετρικές ασυνέχειες. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι γεωμετρικές ασυνέχειες δεν μπορούσαν να εντοπιστούν πριν την τελική συγχώνευση των τμηματικών σαρώσεων. Αυτό ανάγκασε την ερευνητική ομάδα να πραγματοποιήσει μια δεύτερη επίσκεψη στη Φλωρεντία. Το τελικό τρισδιάστατο μοντέλο φέρει γεωμετρική ακρίβεια που αγγίζει το ένα χιλιοστό [105].

 

Εικόνα 73. Florentine Pieta - Michalangelo

Εικόνα 73. Florentine Pieta - Michalangelo

 

 

 

Case Study 2: Ψηφιοποίηση του Ερμή του Πραξιτέλη

 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα πρόσφατο έργο ψηφιοποίησης που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός ερευνητικού προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο έργο είναι ότι η ψηφιοποίηση βασίστηκε μόνο σε εμπορικές λύσεις. Το αντικείμενο προς ψηφιοποίηση ήταν ο Ερμής του Πραξιτέλη (343 π.Χ.) και το σύστημα ψηφιοποίησης είναι το δημοφιλές Vivid-900 της εταιρείας Minolta. Το έργο περιελάμβανε την κατασκευή ειδικού ικριώματος γύρω από το γλυπτό, έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί ο σαρωτής σε τέτοιες οπτικές γωνίες που θα του επιτρέπουν να αποτυπώσει πλήρως το άγαλμα (Εικόνα 74).

 

 

Εικόνα 74. Ερμής του Πραξιτέλη

Εικόνα 74. Ερμής του Πραξιτέλη

 

Το ικρίωμα είχε ξύλινες βάσεις, για το ανθρώπινο προσωπικό, που είχαν φάρδος ένα μέτρο και βρίσκονταν σε κάποια απόσταση από το γλυπτό, έτσι ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο πιθανών φθορών από την επαφή του με το σαρωτή ή τις καλωδιώσεις. Αναπτύχθηκε σχέδιο δράσης που όριζε τα σημεία ψηφιοποίησης, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί το σύνολο των τμηματικών σαρώσεων και, ταυτόχρονα, να εξασφαλισθεί ακόμα περισσότερο η ακεραιότητα του γλυπτού. Οι ελαφρές μετατοπίσεις του ικριώματος προκάλεσαν σε αρκετά σημεία θόρυβο στα δεδομένα. Όλες οι τμηματικές σαρώσεις πραγματοποιήθηκαν από απόσταση 1 μέτρου από το άγαλμα, με ανάλυση 0,5 mm και ακρίβεια μέτρησης 0,25 mm. Σκοπός και αυτής της μελέτης ήταν η αποτύπωση των λεπτομερειών που άφηνε η σμίλη του Πραξιτέλη. Η Ελληνική ομάδα αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με την ομάδα της IBM (Digital Michelangelo) αφού το μουσείο που φυλάσσεται το άγαλμα ήταν αυτό που αποφάσιζε για τις ώρες που θα πραγματοποιηθεί η αποτύπωση. Η διαδικασία αποτύπωσης διήρκησε δύο ημέρες και οι τμηματικές σαρώσεις είχαν ένα ποσοστό κοινών δεδομένων (επι-κάλυψη) περί το 20% με 30%. Το ποσοστό των επικαλυπτόμενων επιφανειών, όπως έχουμε αναφέρει, επιτρέπει την ορθή ενοποίηση και την αναγνώριση πιθανών πηγών θορύβου στην τρισδιάστατη γεωμετρία. Το πλήθος των τμηματικών σαρώσεων ήταν 649 και το τριγωνικό πλέγμα αποτελούνταν από 269.178.117 τρίγωνα. Το σύνολο των δεδομένων ήταν 10 GB ενώ ο συμπιεσμένος όγκος του έφτανε τα 4 GB. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της ομάδας ψηφιοποίησης αποτελεί η αναφορά στην επάρκεια δυνατοτήτων του συστήματος να αποτυπώσει γεωμετρικές λεπτομέρειες μικρότερες από 1 mm[87].

 

 

Case Study 3: Η Μαγδαληνή του Donatello

 

Η Μαγδαληνή του Donatello (1455) είναι ένα ξύλινο γλυπτό ύψους 1,8 μέτρων (Εικόνα 75). Υπέστη φθορές εξαιτίας μιας πλημμύρας, και έχασε το χρυσό στρώμα που το κάλυπτε. Συνεπώς, η προσπάθεια τρισδιάστατης αποτύπωσης έγινε με το γλυπτό να παρουσιάζει μια σκοτεινή χρωματικά επιφάνεια ασύμβατη με τους σαρωτές. Έτσι, επιχειρήθηκε ένας συνδυασμός της μεθόδου Σχήμα-Από-Δομημένο-Φως και της Φωτογραμμετρίας. Η Φωτογραμμετρία εφαρμόσθηκε για την ακριβέστερη ενοποίηση των τμηματικών σαρώσεων με αποτέλεσμα το τρισδιάστατο μοντέλο της Μαγδαληνής να είναι γεωμετρικής ακρίβειας της τάξης του 0,5 mm (Εικόνα 76). Ο σαρωτής που χρησιμοποιήθηκε ήταν της εταιρίας Optonet. Το σύστημα λειτουργεί σε ένα ρυθμό 210.000 σημείων ανά δευτερόλεπτο. Η μέθοδος των τμηματικών σαρώσεων με κοινά σημεία ακολουθήθηκε και αυτή την φορά (αφού είναι κοινός αποδεκτό ότι αποδίδει). Ο αλγόριθμος ICP χρησιμοποιήθηκε για την ευθυγράμμιση των τμημάτων. Ο υπολογιστής που επεξεργάσθηκε τα δεδομένα ήταν εξοπλισμένος με 2GB μνήμης RAM. Σκοπός του έργου ήταν να μετρηθεί το άγαλμα με υψηλή ακρίβεια και όχι να παρουσιασθεί σε κάποιο εικονικό περιβάλλον. Η ομάδα του έργου πιστεύει πως κατάφερε με αυτό το συνδυασμό μεθοδολογιών να προσφέρει σημαντική πρόοδο στο χώρο της ψηφιακής αποτύπωσης αντικειμένων πολιτισμικής κληρονομιάς [106].

 

Εικόνα 75. Μαγδαληνή – Michelangelo (1455)

Εικόνα 75. Μαγδαληνή – Donatello (1455)

 

Εικόνα 76. Μαγδαληνή – τρισδιάστατο μοντέλο

Εικόνα 77. Μαγδαληνή – τρισδιάστατο μοντέλο

 

 

Case Study 4: Ψηφιοποίηση αγαλμάτων Φαραώ Pepi

 

Το 1897 ανακαλύφθηκαν δύο μεταλλικά αγάλματα του Φαραώ Pepi του πρώτου. Το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο σε συνεργασία με άλλους οργανισμούς ανέλαβε την αναπαλαίωση και την ψηφιακή τεκμηρίωση των αγαλμάτων. Το μεγαλύτερο άγαλμα έχει ύψος 1,78 m ενώ το μικρότερο μόλις 65 cm και είναι κατασκευασμένα από φύλλα χαλκού ενωμένα με ένα είδος μεταλλικών ελασμάτων. Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας τεκμηρίωσης τα αγάλματα αποτυπώθηκαν τρισδιάστατα με έναν εμπορικό σαρωτή της εταιρείας Mensi, ο οποίος βασίζεται στη μέθοδο ενεργητικής τριγωνοποίησης με ακτίνες λέιζερ. Η διαδικασία ψηφιοποίησης διήρκησε 8 ημέρες, ενώ, και για άλλη μια φορά, η ομάδα ψηφιοποίησης αντιμετώπισε προβλήματα πρόσβασης στα αντικείμενα, αφού το μουσείο επέτρεπε την αποπεράτωση των εργασιών μόνο σε συγκεκριμένες ώρες. Το μεγαλύτερο άγαλμα αποτυπώθηκε από 29 διαφορετικές οπτικές γωνίες καταγράφοντας 1.800.000 σημεία. Για το μικρό άγαλμα αποτυπώθηκαν 500.000 σημεία από 10 οπτικές γωνίες. Η ακρίβεια αποτύπωσης άγγιζε το 1 mm, ανάλυση απόλυτα αποδεκτή με τα σημερινά δεδομένα και τις ικανότητες των εμπορικών συστημάτων. Μετά την αποπεράτωση της διαδικασίας επεξεργασίας των δεδομένων, η αναπαράσταση του μεγάλου αγάλματος αποτελούνταν από 2.000.000 τρίγωνα και του μικρότερου από 900.000 τρίγωνα. Η ομάδα ψηφιοποίησης περιγράφει, σαν πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισε, τη λειτουργία του σαρωτή σε περιβάλλον με θερμοκρασίες που άγγιζαν τα όρια ορθής λειτουργίας. Αναφέρεται, επίσης, ο αργός ρυθμός αποτύπωσης που αποδίδει το συγκεκριμένο σύστημα. Το συνολικό βάρος του εξοπλισμού που μεταφέρθηκε από τη Γερμανία στην Αίγυπτο ήταν 150 κιλά [84].

 

Εικόνα 77

Εικόνα 77. Τρισδιάστατες αναπαραστάσεις του Φαραώ Pepi

 

 

Case Study 5: Ψηφιοποίηση παλαιολιθικών ευρημάτων

 

Σε ένα έργο αναζήτησης μεθόδων δημοσίευσης ευρημάτων της παλαιολιθικής εποχής, Γερμανοί αρχαιολόγοι και μηχανικοί συνεργάστηκαν στην ανάπτυξη μια ειδικευμένης μεθοδολογίας τρισδιάστατης αποτύπωσης. Τα ευρήματα προέρχονταν από την κοιλάδα του ποταμού Ρήνου. Το μεγάλο πλήθος ευρημάτων απαιτούσε μια μέθοδο γρήγορης αποτύπωσης. Η μέθοδος Σχήμα-Από-Δομημένο-Φως επιλέχθηκε ως η καλύτερη λύση συνυπολογίζοντας τόσο το θέμα του χρόνου όσο και της ποιότητας.

 

Εικόνα 78

Εικόνα 78. Ψηφιοποίηση παλαιολιθικών ευρημάτων

 

Η επιλογή του εμπορικού συστήματος έγινε με κριτήριο το μέγιστο βαθμό διαθέσιμων οπτικών πεδίων λειτουργίας. Το ATOS II της εταιρίας GOM GmbH επιλέχθηκε μέσα από ένα πλήθος άλλων υποψήφιων εμπορικών συστημάτων. Οι ρυθμίσεις του σαρωτή επιτρέπουν την αποτύπωση όγκου πληροφορίας που αγγίζει τα 250mm x 250mm x 200mm. Το λογισμικό που συνοδεύει το σύστημα προβολής δομημένου φωτός δύναται να επεξεργαστεί 1.300.000 σημεία με ακρίβεια 0,02 mm. Έτσι, ο χρόνος αποτύπωσης του κάθε αντικειμένου άγγιξε τα 45 λεπτά. Στο χρόνο αυτό περιλαμβάνεται η διαδικασία ενοποίησης των τμηματικών σαρώσεων και η απαλοιφή των ασυνεχειών της γεωμετρίας. Με τη χρήση εμπορικού λογισμικού επιτεύχθηκε η απλοποίηση των μοντέλων. Ο τύπος αρχείων αποθήκευσης που χρησιμοποιήθηκε ήταν το STL [84]. Στην Εικόνα 78 δίνεται ένα παράδειγμα αντικειμένου που ψηφιοποιήθηκε μαζί με διάφορες μεθόδους οπτικής αναπαράστασης.

 

 

Case Study 6: 3D Murale Project

 

Ένα ακόμα σύνθετο έργο αποτύπωσης, συντήρησης και οπτικής αναπαράστασης είναι το 3D Murale. Στο έργο συμμετέχουν ερευνητές από διαφορετικές χώρες, ενώ η καθοδήγηση γίνεται από το πανεπιστήμιο του Brunel (Μ. Βρετανία) με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στόχος του έργου είναι η ανάπτυξη πολυμεσικών συστημάτων και εργαλείων που θα επιτρέπουν τη μέτρηση αντικειμένων και μνημείων, την τρισδιάστατη αποτύπωσή τους και την οπτική αναπαράστασή τους μέσα σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. Ο χώρος που επιλέχθηκε για την εφαρμογή των εργαλείων της μελέτης είναι η αρχαία πόλη της Πισιδίας στην Τουρκία [110]. Στην παρακάτω εικόνα παρουσιάζονται δείγματα από τα τρισδιάστατα μοντέλα του έργου 3D Murale.

 

79

 

Case Study 7: Ψηφιοποίηση μπρούτζινου αγάλματος Minerva of Arezzo

 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το έργο Minerva Project (2000–2003 http://vcg.isti.cnr.it) αποτύπωσης του μπρούντζινου αγάλματος Minerva of Arezzo που ανακαλύφθηκε το 1541 και φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Φλωρεντίας. Η καταγωγή του αγάλματος είναι αμφίβολη. Μπορεί να αποτελεί ένα Ελληνικό έργο, το οποίο χρονολογείται περί τον 3ο π.Χ. αιώνα. Μπορεί, όμως, να αποτελεί αντίγραφο που δημιουργήθηκε την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Σκοπός του έργου ήταν η ψηφιοποίηση του αγάλματος πριν, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος της διαδικασίας αποκατάστασης. Η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να αποδείξει στους συντηρητές έργων τέχνης πως η τρισδιάστατη σάρωση είναι μια διαγνωστική μέθοδος που προσφέρει σημαντική βοήθεια και αποτελεί βασικό εργαλείο στην δουλεία τους. Το προσωπικό που ανέλαβε το έργο αποτελούνταν από επιστήμονες της πληροφορικής και αρχαιολόγους. Για την αποτύπωση του αγάλματος χρησιμοποιήθηκαν τρία συστήματα αποτύπωσης με διαφορετικές μεθόδους. Η διαδικασία αποκατάστασης και συντήρησης περιλαμβάνει την παραγωγή σχεδίων που βασίζονται σε ορθογραφικές προβολές του αντικειμένου. Για το λόγο αυτό, αναπτύχθηκε ένα λογισμικό με ιδιαίτερα φιλικό περιβάλλον χρήσης, το οποίο επιτρέπει την απόκτηση ορθογραφικών προβολών απευθείας από το τρισδιάστατο μοντέλο [107]. Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που αφορούν στις διαφορετικές εκδόσεις του αγάλματος που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του έργου και ειδικότερα, σε τέσσερις φάσεις.

oit80

Στην παρακάτω Εικόνα φαίνονται οπτικές αναπαραστάσεις από τα αντίστοιχα αποτελέσματα της ψηφιοποίησης κατά τις φάσεις αυτές.

oi80

Δημοσκοπήσεις

Ποία είναι η κλίμακα μεγέθους των θεμάτων που επιθυμείτε να ψηφιοποιήσετε;

Αποτελέσματα

Online χρήστες

Έχουμε 10 επισκέπτες σε σύνδεση
Powered by Elxis - Open Source CMS.
Copyright (C) 2006-2024 Elxis.org. All rights reserved.