21/01/2007
Προσοτσάνη - Μικρόπολη - Μενοίκιο

Πάντσογλου Χρήστος
Πηγή: Ι.Π.Ε.Τ.
© Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης

ΠΑΝΙΔΑ
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα καταγραφές («Μενοίκιο - Κούσκουρας. Οικολογία - Φυσικό Περιβάλλον». Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας - Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Δήμος Προσοτσάνης, Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., 96 σελ., 2004.), στο Μενοίκιο ζουν περίπου 31 είδη θηλαστικών (από τα 120 του Ελληνικού χώρου). Μαζί με αυτά υπάρχουν 15 είδη ερπετών και έξι είδη αμφιβίων και 132 είδη πουλιών.
Η ποικιλομορφία των βιοτόπων, που παρατηρείται στο Μενοίκιο όρος, το πλούσιο ανάγλυφο, η σχετική αφθονία του νερού και της βλάστησης έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, για την επιβίωση πολλών άγριων ζώων. Εδώ συναντά κανείς όλα σχεδόν τα μεγάλα θηλαστικά και σαρκοβόρα της ελληνικής υπαίθρου. Η Αρκούδα (Ursus arctos), παρατηρείται σπανιότερα, σε σχέση με τα υπόλοιπα θηλαστικά. Ακόμη στην περιοχή παρατηρούνται, όπως και στην υπόλοιπη οροσειρά της Ροδόπης: ο Λύκος (Canis lupus), το Αγριογούρουνο (Sus scrofa), η Αλεπού (Vulpes vulpes), το Ζαρκάδι (Capreolus capreolus), η Αγριόγατα (Felix silvestris), ο Λαγός (Lepus capensis) και ο Σκίουρος (Sciurus vulgaris). Η πτηνοπανίδα στην περιοχή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και παρατηρούνται πολλά από τα μεγάλα αρπακτικά όπως τα Όρνεα (Gyps fulvus), ο Ασπροπάρης (Neophron percnopterus), ο Φιδαετός (Circaetus gallicus), ο Χρυσαετός (Aquila chrysaetos), ο Σταυραετός (Hieraaetus pennatus). Ακόμη παρατηρούνται είδη όπως ο Πελαργός (Ciconia ciconia), ο Μαυροπελαργός (Ciconia nigra) ο Πετρίτης (Falco peregrinus), η Πετροπέρδικα (Alectoris graeca). Πολλά είδη ακόμη έχουν καταγραφεί όπως: Έξη είδη δρυοκολάπτη, ο Μελισσοφάγος (Merops apiaster), το Σταυλοχελίδονο (Hirundo rustica), η Δεντροσταρήθρα (Lullula arborea), ο Μαυρολαίμης (Saxicola torquata) κ.α. Πλούσια και η ερπετοπανίδα, που αριθμεί περί τα 15 είδη με σημαντικότερη παρουσία αυτή της Γραικοχελώνας (Testudo graeca). Επίσης έχουν καταγραφεί και έξη είδη αμφίβιων με σημαντικότερη παρουσία αυτήν του Χτενοτρίτωνα (Triturus cristatus).


Ο Χρυσαετός (Aquila chrysaetos) ένα από τα μεγαλύτερα αρπακτικά της ελληνικής φύσης τρέφεται και αναπαράγεται στην περιοχή. Συνήθως χτίζει μια ογκώδη φωλιά από κλαριά, σε απόκρημνα βράχια. Τρέφεται με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά και πουλιά.
(Φωτογραφία: Πάντσογλου Χρήστος)
Η Πρασινοτσικλιτάρα (Picus viridis), δεύτερη σε μέγεθος από τα εννέα ευρωπαϊκά είδη, που φτάνει σε μέγεθος τα 33cm, όπως όλα τα είδη δρυοκολαπτών, κατασκευάζει τη φωλιά της ανοίγοντας τρύπα στον κορμό δέντρου.
(Φωτογραφία: Πάντσογλου Χρήστος)
Ο Σκίουρος (Sciurus vulgaris), ημερόβιο μοναχικό είδος. Τρέφεται από καρπούς που αναζητά στο δάσος. Έχει μήκος περίπου 45cm και φωλιάζει σε τρύπες που ανοίγει ψηλά σε δέντρα.
(Φωτογραφία: Πάντσογλου Χρήστος)
Ο Δασομυωξός (Glis glis), νυκτόβιο κοινωνικό είδος. Τρέφεται από καρπούς, που αναζητά στο δάσος, αλλά ακόμη και με μικρά πουλιά. Έχει μήκος περίπου 25cm, φωλιάζει σε τρύπες που ανοίγει σε δέντρα, αλλά και στο έδαφος και έχει γκρι χρώμα.
(Φωτογραφία: Πάντσογλου Χρήστος)
Μια μεγάλη ποικιλία από πεταλούδες κάνει αισθητή την παρουσία της σε διάφορες περιοχές του Μενοίκιου αλλά και εποχές του χρόνου (Άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο).
(Φωτογραφία: Πάντσογλου Χρήστος)

Ήχοι - Βίντεο
Δεν υπάρχουν αρχεία ήχου και βίντεο.

Άλλα Αρχεία
Δεν υπάρχουν αρχεία.