Οδηγός Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης

25/04/2007
Τουριστικοί Προορισμοί Δήμου Σουφλίου

Η γεωπολιτική περιοχή του Σουφλίου περιλαμβάνει την ομώνυμη κωμόπολη και μια εδαφική ζώνη βόρεια μέχρι και το χωριό Λάβαρα, νότια μέχρι τη Λευκίμη, δυτικά την ορεινή του περιοχή σε βάθος 20 χλμ περίπου και ανατολικά μια λωρίδα μερικών χιλιομέτρων γύρω από τον ποταμό Έβρο όπου και το χωριό Κιουπλί. Στο Δήμο με έδρα το Σουφλί, ανήκουν 24 χωριά και 9 κοινότητες.

Η περιοχή κατοικημένη από τους αρχαίους Θράκες, δέχτηκε αποίκους από τη νότια Ελλάδα που ανέβαιναν με τα καράβια τους τον Έβρο και έχτισαν πόλη 5 χλμ νότια του Σουφλίου σε μικρό ύψωμα ‘όπου βρέθηκε ανάγλυφο με παράσταση Θύρσου. Κατά τα μέσα του 16ου αιώνα μετοίκησαν χριστιανικοί πληθυσμοί από την Ήπειρο. Έναν αιώνα μετά το Σουφλί χαρακτηρίζεται κεφαλοχώρι και η πληθυσμιακή και οικονομική ανάπτυξη του κορυφώνεται στο 2ο μισό του 19ου αιώνα. Οικοδομήθηκαν μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και σχολεία, διαδόθηκε η σηροτροφία και άρχισαν να χτίζονται τα κουκουλόσπιτα. Παράλληλα ανθούσε και η αμπελουργία. Η ανάπτυξη ολοκληρώθηκε με την έλευση της σιδηροδρομικής γραμμής που επέφερε τη μορφωτική και πολιτιστική άνοδο. Η ανάπτυξη ανακόπηκε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή οπότε αποχωρίστηκε από τα ανατολικά του Έβρου. Ιδιαίτερα η ανάπτυξη ανακόπηκε μεταπολεμικά, με τη συρρίκνωση της σηροτροφίας ύστερα από την ανακάλυψη συνθετικών ινών.

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών επικεντρώνεται στο Μουσείο Μετάξης Σουφλίου που στεγάζεται στο αρχοντικό Κ. Κουρτίδη στο Σουφλί και είναι ιδιοκτησία του Πολιτιστικού Τεχνολογικού Ιδρύματος της ΕΤΒΑ. Στο μουσείο φυλάσσονται σκεύη που χρησιμοποιούσε ο σηροτρόφος στο σπίτι του, ο βιοτέχνης που παρασκεύαζε το μετάξι και αυτά με τα οποία η Σουφλιώτισσα φιλοτεχνούσε στον αργαλειό της. Χάρτες, διαγράμματα και φωτογραφίες πλουτίζουν την έκθεση αυτή. Το Λαογραφικό- Ιστορικό μουσείο Σουφλίου έχει ανεγερθεί το 1890. Σε αυτό εκτίθενται αγροτικά εργαλεία, σπιτικά έπιπλα και σκεύη στολίδια, κοσμήματα και πολλές αντρικές και γυναικείες στολές.

Έξω από τον οικισμό της Κορνοφωλιάς, 5 χλμ νότια του Σουφλίου, βρίσκεται το γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας της Πορταΐτισσας, μετόχι της Ιεράς Μονής των Ιβήρων.

Τα σπίτια του Σουφλίου απεικονίζουν τις κατά καιρούς επαγγελματικές ασχολίες των κατοίκων. Αρχικά μονώροφα σπίτια όπου υπήρχε εκτός από το δωμάτιο διαμονής της οικογένειας και κελάρι όπου οι αμπελουργοί ιδιοκτήτες είχαν μεγάλο βαρέλι για το κρασί τους, μετέπειτα διώροφα σπίτια με σάλες όπου τοποθετούσαν τα κρεβάτια για την εκτροφή του μεταξοσκώληκα. Πολλά τέτοια σπίτια σώζονται στο Σουφλί.

Γύρω από την πλατεία του Σουφλίου υπάρχουν καταστήματα μεταξιού και άλλων τοπικών προϊόντων όπως καβουρμά, λουκάνικου καθώς και εξαιρετικού τσίπουρου και κρασιού. Επίσης ο επισκέπτης δεν θα παραλείψει να επισκεφτεί το «μπιτζικλίκι» του Καλέση, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα κουκουλόσπιτου, δείγμα «βιομηχανικής» αρχιτεκτονικής των αρχών του αιώνα. Επίσης το αρχοντικό του Μπρίκα είναι μοναδικό στο είδος του, με ειδική κατασκευή που εξασφάλιζε συνθήκες κατάλληλες για την εκτροφή μεταξοσκώληκα και προορίζεται για ιστορικό, εθνολογικό και βυζαντινό μουσείο. Το λαγοτροφείο, μια έκταση γεμάτη από λαγούς και άλλα ζώα, προσφέρεται για περίπατο και έχει όμορφη θέα.

Σε 300 μέτρα έξω από το χωριό Δαδιά υπάρχει τουριστικό περίπτερο και ξενώνας εν μέσω του ομώνυμου δάσους. Η Δαδιά παρουσιάζει ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα γιατί συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα αρπακτικά πτηνά και άγρια ζώα που έχουν εξαφανιστεί από την Ευρώπη ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Ο επισκέπτης από το παρατηρητήριο θα δει την άφιξη μερικών αρπακτικών από τα 36 που υπάρχουν. Εδώ ενσωματώνεται και αποκρυσταλλώνεται ο πλούτος των τοπίων και των ειδών που θα συναντήσει ο επισκέπτης. Ολοένα αυξάνει ο αριθμός των πτηνών μετά το 1980, που το δάσος επίσημα χαρακτηρίσθηκε προστατευόμενη περιοχή από την Ελληνική Κυβέρνηση.